Chyba się znalazł środek zaradczy na PiS-owską propagandę. Profesor Monika Płatek zawiadamia prokuraturę o podejrzeniu popełnienia przestępstwa, polegającego na zaniechaniu powiadomienia organów ścigania o puczu, czyli wojskowym zamachu stanu, jakiego się wedle niektórych polityków PiS-u miała 16 grudnia ubiegłego roku dopuścić opozycja. Kodeks karny przewiduje za to nawet trzy lata odsiadki.
Jeżeli się jednak okaże, że parlamentarzyści, oskarżający w mediach adwersarzy o pucz wiedzieli, iż go nie było, też nie są wolni od kary. Bo "popełnia przestępstwo, kto wiedząc, że podejmowane działania są legalne, fałszywie oskarża o dokonanie czynu przez prawo zabronionego".
Takie traktowanie popularnych pomówień o zdradę dyplomatyczną, zamach smoleński, zdradę stanu czy nawet zwykłą korupcję zdecydowanie ukróci nadużywanie znaczenia słów do celów politycznych.
PiS ma zwolenników, którzy są zupełnie niewrażliwi na jego wpadki wizerunkowe nie dlatego, że zapewnia jakieś stypendia demograficzne, programy coś tam plus. Cieszy się ich poparciem, bo zapewnia swemu elektoratowi poczucie satysfakcji, jakie daje zemsta na tych, którzy odnieśli sukces. Nie chodzi tu bowiem o dopłaty z budżetu, ale o widok bezsilności ludzi poddawanych upokarzającym praktykom, pomówieniom. Szczególnie, jak to dotyczy osób szczególnie zasłużonych, jak Lech Wałęsa. Rzecz działa nawet, kiedy się “tylko” rzuci w przestrzeń “żart” o zatrzymaniu przez nieistniejącą służbę najgroźniejszego konkurenta.
Teraz się sprawa okaże znacznie trudniejsza, bowiem albo trzeba będzie dowieść, że się naprawdę podejrzewało zamach, pucz, czy zdradę, albo poddać karze. Pierwsze ogranicza a drugie wyklucza możliwość kandydowania w wyborach powszechnych. Mało bowiem będzie chętnych do głosowania na kogoś, kto naprawdę w politycznej krytyce widzi zdradę, szczególnie zamach stanu, prawo zaś odbiera skazańcom prawo do posłowania.
Najciemniej jest pod latarnią. Stare przysłowie, ale jare.
