Z polityką PiS-u jest tak jak z odstrzałem żubrów, rzekomo chorych na gruźlicę. Najpierw się takiego zastrzeli, potem się sprawdzi czy nosił prątki Kocha. Skutkiem będzie wytępienie ewentualnej choroby wraz z pogłowiem chronionych rzekomo zwierząt.
Nie ustąpimy – powiada Kaczyński niezależnie od medialnych sygnałów o nieprawidłowościach w sejmowych głosowaniach, ba, wbrew oczywistym faktom. On przecież wierzy, że opozycja zaplanowała okołonoworoczny kryzys parlamentarny, bo... prezydium Sejmu zamówiło kanapki. Czyli znowu odkrył układ we własnych szeregach, przecież jego marszałkowie przewodniczą temu gremium. Teraz więc nie może ustąpić, bo by oddał pole wewnątrzpartyjnemu spiskowi.
Świat zaś wchodzi w zasadniczy kryzys. Kiedy Waszyngton i Moskwa są we władaniu populistycznych polityków a Pekin jest od zawsze niedemokratyczny, Unia Europejska jest rozszarpywana przez nacjonalistów czy zgoła idiotów. Uchodźcy, Brexit, antyintegracyjne nastroje we Francji, słabnąca pozycja Angeli Merkel wreszcie też jawna antyunijność rządów Węgier i Polski – wszystko to powoduje osłabienie tradycyjnej ostoi demokracji, jaką jest praworządna Europa.
Trudno się oprzeć wrażeniu, że odcinamy gałąź na której siedzimy, głosząc ponadto miękkość podłoża, na które runiemy niewątpliwie. Przecież skoro Moskwa się boi wsparcia przez Donalda Trumpa naszych usiłowań odzyskania wraku prezydenckiego samolotu, to nie może być dla nas groźna. Nuże zatem na Brukselę, wszak wstaliśmy z kolan. Nic dziwnego, że nasz Prezes jest na poczesnym miejscu przez Politico wymieniany w parszywej dwunastce ludzi i gremiów demolujących światową politykę.
Mamy jednak przewagę nad innymi. Merytoryczny poziom strategii naszych nowych elit nie odbiega od chytrości tępicieli żubrzej gruźlicy. Ochoczo więc osłabiamy demokrację, czyli podstawowy warunek dla zachowania niezależności, odzyskanej w 1989 roku.
