Nie kupimy tych wstrętnych Caracali. Przede wszystkim więc w Łodzi nie powstanie fabryka ich elementów. Poza tym od przyszlego roku zacznie się kurczyć liczba wojskowych śmigłowców, co nie przeraża naszych włodarzy, bo armia ma ich kilkaset. Poza tym ruskie maszyny nie są może technicznie wyrafinowane, ale mogą latać bez elementów, które by uziemiły każdą nowocześniejszą maszynę latającą. Ponieważ nasi lotnicy latają również na wierzejach od stodoły, to tym bardziej mogą na latadłach "napędzanych chrabąszczami" – tak się kiedyś mówiło o ruskich urządzeniach.
Rzecz się rozbiła o tak zwany offset. Zagraniczni sprzedawcy zobowiązują się w ramach tej instytucji zainwestować w kraju nabywcy pewną część otrzymanej kwoty. My zażądaliśmy aby to była co najmniej cała należność za otrzymane przez nich śmigłowce. Airbus więc by miał figę z całej transakcji. Mógłby najwyżej liczyć na zyski z późniejszej produkcji w polskiej filii, ale te by zależały w dużej mierze od państwa, które zasadniczo głosi wstręt do zagranicznego kapitału. Mówi o nim, że generuje "rozwój zależny". W tej sytuacji "tylko człowiek niezdrowy mógłby udowadniać" [zgadnijcie, kto tak powiedział?] że Francuzi nie odstąpią od negocjacji.
Mamy do czynienie z kolejnym pogwałceniem własnych zapowiedzi. Tym razem podeptano obietnicę powiększenia mocy obronnej naszej armii. Pozbawienie jej śmigłowców transportowych właśnie wojsko osłabi. Można oczywiście kupić maszyny produkowane w Polsce, ale te są znacznie mniejsze od Caracali. Poza tym całą procedurę przetargu trzeba rozpocząć od nowa, a to trwa kilka lat. Chyba, że się złamie prawo, ale na jego straży stoją paragrafy. Je też można zmienić, ale to stanie w kolizji nie tylko z unijnymi zasadami, ale i z zapowiedzią o uszczelnieniu administracji przed nieprawidłowościami.
Kółeczko się zatem paskudnie zamyka. Kółeczko napędzane ideologią oczywista oczywistość.
