Ta zadufana w sobie stara Europa poucza nas o wartościach, które są “niedookreślone” [Beata Szydło] a popełnia błędy, skutkujące terrorem. Aby więc je ukryć, sugeruje jakoby się u nas łamało demokrację i atakuje kraj piękny, rozwijający się oraz demokratyczny, bo ludzie w nim mogą protestować. Czyli im więcej protestów, tym więcej “dookreślonych” wartości i to nie my z Europy mamy brać przykład, lecz odwrotnie, ona z nas niech bierze.
Bo u nas się strzeże pryncypiów w każdej dziedzinie. Teraz właśnie jeden z posłów zauważył, że nazwy pociągów są u nas dyktowane nihilizmem, okultyzmem a czasem wprost propagują pogaństwo. Kto to bowiem słyszał, aby w katolickim państwie obywatele musieli podróżować składem nazywanym Osterwa, Gombrowicz a szczególnie “Świętopełk, Światowid, Czcibór czy Dionizos” [Fakt]. Powinno się zatem powołać stosowną komisję, która by wymyślała nazwy odległe od kontrowersyjnych przynależności czy zachowań, a także chrześcijańskie i sugerujące podróż w lepszą przyszłość.
O to właśnie jutro walczyli wczoraj demonstranci, którzy się uważają za oszukanych przez banki. Komisja Nadzoru Finansowego powinna więc nie dopuszczać do tego, że oni podpisują umowy, z których wynika konieczność zwracania długów wraz z odsetkami. I to w dodatku zagranicznym kapitalistom. Czują się zawiedzeni przez rząd i prezydenta, którzy ich zdaniem obiecali im obronę przed własną niefrasobliwością i prawami kredytodawców.
Demagogia ma też fatalne skutki dla swoich głosicieli. “Ośmielone lumpiarstwo” [J. Staniszkis] nie tylko wynosi do władzy populistów, ale też wierzy w opowieści o woli ludu jako prawie ważniejszym niż kodeksy pisane przez wykształciuchów. Po upokorzeniu zatem trybunałów chcą odzwyczajenia banków od sięgania po pożyczone tam pieniądze. I także skończenia z innymi czarami szerzonymi pod płaszczykiem jakiejś samorządności. Mają być ludowe komisje, które ustalą nie tylko nazwy pociągów czy dookreślą wartości, ale nade wszystko ustalą sprawiedliwy kurs złotego i odsetki kredytu.
Bo nikt nie widział nigdy żadnej niewidzialnej ręki. Nigdzie. Z wyjątkiem może tej, która miesza nieszczęsnemu ludowi w głowie.
