Barak Obama nie spotka się z prezydentem Dudą podczas marcowego Szczytu Bezpieczeństwa Nuklearnego w USA. Jak teraz zapewniają propagandyści PiS-u nasza dyplomacja nie zabiegała o nie bynajmniej. To dość dziwne wobec bliskiego zjazdu przywódców państw NATO w Warszawie.
Prezydent Polski się w Waszyngtonie skupi "na budowaniu zgody w ramach Sojuszu Północnoatlantyckiego i potencjału decyzyjnego, który ma się wypełnić na szczycie NATO w Warszawie" [tvn24.pl]. Temu raczej nie służyło stwierdzenie naszego szefa resortu obrony o braku kompetencji polityków Ameryki w sprawie demokracji, bo ich państwo swoje struktury budowało dopiero od XVIII wieku.
W tym samym czasie nadeszła informacja o zaproszeniu do USA Mateusza Kijowskiego, szefa KODu. Modelowy przedstawiciel Polaków drugiego sortu ma tam przeprowadzić rozmowy z przedstawicielami Kongresu i Departamentu Stanu. The Associated Press uważa go za za lidera “największego społecznego ruchu Polaków od czasów “Solidarności” Wałęsy” [Natemat.pl]. Jeżeli przyjąć, że dyplomacja się posługuje też pozawerbalnymi sygnałami, to takie zestawienie doniesień jest dość wymowne.
Autorytet państwa tworzy jego siła ekonomiczna. Może ją w dużej mierze zastąpić przestrzeganie zasad, obowiązujących wśród światowych liderów cywilizacji. Nie ostatnie są tu też kwalifikacje i wiarygodność rządzących polityków. Depcąc Trybunał Konstytucyjny demonstracyjnie odeszliśmy od pryncypiów wyznawanych przez Zachód. Polska wytwarza zaledwie 1,5% tego, co produkują wszystkie państwa NATO.
Kiedy więc najważniejsi politycy w kraju wypowiadają kwestie dyktowane emocjami, ich usiłowania nie odnoszą skutku lub swoje niepowodzenia, nawet w tak oczywistych wypadkach, jak opatrzenie prezydenckiej limuzyny zużytą oponą przypisują nikczemności poprzedników, trudno się dziwić, że rządząca elita nie doświadcza prestiżu zgodnego z naszymi oczekiwaniami.
