Obserwując międzynarodowe spotkania często odnosi się wrażenie sztuczności w mimice i gestach prezydenta Dudy, występującego przed kamerami. Trudno się tu oprzeć skojarzeniom z postawą Lecha Wałęsy, szczególnie w publicznych okazjach zagranicznych. Wydaje się, że nasz prezydent najbardziej był w swojej postawie szczery, kiedy chronił w dłoniach upuszczony przez księdza komunikant. Chociaż tu akurat przegrywa chyba z Magdaleną Ogórek, gdy się witała z Jarosławem Kaczyńskim na uroczystości ogłoszenia go człowiekiem roku przez “Wprost”. Wtedy jednak na niedawnej kandydatce SLD ciążyła chyba świadomość, że także cały Sejm podziela jej estymę. Czekano przecież z ważnymi dla Polski obradami, aż się ceremonia w redakcji dopełni.
Powiada się, że wszelkie pozy się kończą tam, gdzie się zaczynają pieniądze. Rzecz chyba potwierdza analiza statystyk zarobków Polaków w podziale na województwa. Szczególnie w zestawieniu z preferencjami wyborczymi. Generalnie więc na PSL głosowano tym chętniej, im mniej się zarabia, szczególnie w sektorze prywatnym. Podział ze względu na płeć nie jest tu specjalnie istotny. Na PiS głosowano przede wszystkim tym skwapliwiej, im więcej zarabiają kobiety, szczególnie w sektorze publicznym. Na PO tym gorliwiej głosowano, im więcej zarabiają mężczyźni, również przede wszystkim w sektorze publicznym.
Jeżeli więc mamy szczerze wyrażać, co czujemy, dajemy pierwszeństwo temu, kto stwarza złudzenie, że zaspokoi materialne aspiracje swoich zwolenników. Wyborcy PSL-u by zatem ogólnie żądali więcej. Wybierający PiS by chcieli więcej dla swoich mężczyzn. Zwolennicy PO wydają się silniej motywowani przez wstręt do blokowania tendencji, nawet jak dyskryminują materialnie ich towarzyszki życia.
Na tym tle trudno się oprzeć wrażeniu, że najbardziej tu zawile się prezentuje motywacja elektoratu PiS. Może chodzi o to, że w ich patriarchalnym świecie występuje konflikt między tradycyjnymi aspiracjami mężczyzn a stosunkowo wysokim uposażeniem ich połowic. Jak tu w pełni zażywać należnej panom przewagi, kiedy panie nie zarabiają wiele mniej od głowy rodziny?
Nie jest więc trudno sobie wyobrazić, że przedstawiciele paternalistycznych środowisk muszą za pozorami ukrywać dysonans poznawczy. Jaki by nie był. A wyjątki? One przecież potwierdzają każdą regułę.
