WSI, rzekomo mocodawcy pana S. (to ten co ugodził w PO swoimi taśmowymi „rewelacjami” w Internecie) chcą za jego pomocą na tyle osłabić Pawła Kukiza, aby się nie nadawał na zapewniającego większość koalicjanta PiSu. Po to zatem układ zaatakował PO aby zapobiec rządom PiSu. Taki oto logiczny „zawilec” się ulągł w umyśle jednego z najgorliwszych teraz chwalców Prawa i Sprawiedliwości. Zaiste, mentalne stawanie na głowie ma zawsze przewidywalne konsekwencje, bowiem prowadzi do obserwowania odmiennych wymiarów rzeczywistości, oferowanych przez żabią perspektywę, jedynie w takiej pozycji dostępną. Najweselsze, że plotki głoszą jakoby autor rzeczonej myśli pretendował do miejsca na kukizowej liście wyborczej. Byłaby to zatem próba rozprawienia się z konkurencją?
To nie wszystkie wiadomości godzące w naszych konserwatystów. Oto papież ma we czwartek ogłosić encyklikę, w której się opowiada za ograniczeniem emisji CO2, już więc teraz jest nazywana „antywęglową.”. Już też teraz jest przez nasz kler tłumaczona w znany od dawna sposób: papież powie to czego nie powie. Wedle takich wyjaśnień, papież nie jest za ograniczeniem wydobycia węgla, tylko za restrukturyzacją przemysłu, który ma emitować mniej gazów cieplarnianych. Aliści to właśnie oznacza ograniczenie spalania węgla, zatem też jego wydobycia. A Polska należy do największych w świecie emitentów CO2 i ograniczenie tego zjawiska u nas zasadniczo wpłynie na światowy bilans. To też brzmi całkowicie wbrew intencjom i zapewnieniom naszej lewicowej prawicy.
Jest i kolejny cios w pisowską propagandę. Mamy oto przemysł stoczniowy. Więcej, ma on zamówienia na łączną sumę przekraczającą miliard dolarów i negocjuje kolejne kontrakty na rok 2017. A to dopiero nowy prezydent zamierzał go wskrzeszać, bo wedle PiS przestał istnieć z upadkiem państwowej, szczecińskiej stoczni, wespół zamordowanej przez złą koniunkturę i populistów. Prywatne stocznie przetrwały. Remontówki zaś przeżywają boom także dzięki dziesięciokrotnym ograniczeniom dopuszczalnych emisji siarki. Do remontów więc trafiają sprawne statki, które muszą zostać dostosowane do nowych norm. Paliwem okrętowym przyszłości się staje gaz, pozbawiany siarkowodoru już na etapie wydobycia.
Mamy zatem przykład skutków restrukturyzacji i prywatyzacji, które doprowadziły do przetrwania poddanych jej zakładów w przeciwieństwie do niewydolnego państwowego sektora, dławionego w dodatku przez związkowych populistów. Prywatna przedsiębiorczość potrafiła też zaostrzone przepisy ochrony środowiska obrócić na swoją korzyść, zamiast przeciwko nim protestować. Wszystko zaś przebiega w cieniu w cieniu populistycznych walk o władzę, realizowanych przy wykorzystaniu wezwań do odbudowy państwowego sektora w przemyśle i odrzucenia światowych norm ochrony środowiska. Bo są owocem działania jakiegoś globalnego WSI, czyli cyklisów.
Potworek zatem logiczny naszego obecnego pogromcy niegdysiejszego układu znalazł też odpór w praktyce. Nic dziwnego, że apologeci lewicowej prawicy pytają czasem dramatycznie jak żyć.
