Nieszczególnie wygląda w raporcie fundacji Bartelsmanna polityka naszego rządu wobec rynku pracy. Odnotowano tu regres w stosunku do roku 2011. Najlepiej się w OECD prezentuje Turcja, poczyniła największe postępy w likwidacji bezrobocia. Rozmiary naszego kroku do tyłu stawiają nas jednak przed Hiszpanią, Szwecją, Węgrami, Danią, Iralndią, Portugalią, Włochami, Nową Zelandią i Grecją, które się bardziej w tym względzie cofnęły. Dziesięć państw nie było w 2011 roku klasyfikowanych.
Jeżeli jednak chodzi o ocenę naszej polityki z 2014 roku wobec rynku pracy, to jesteśmy w grupie państw, których strategie walki z bezrobociem są częściowo udane. Znajdujemy się tuż przed Turcją a daleko przed Węgrami, zaliczonymi do krajów, w których walka z bezrobociem nie wykazała znaczącego sukcesu.
Stopa bezrobocia stawia nas pośród krajów niższej grupy środkowej za Turcją i Francją a przed Estonią, Włochami, Węgrami, Cyprem i Bułgarią. W dolnej grupie jest tu jeszcze osiem kolejnych państw.
Odsetek długotrwale bezrobotnych sytuuje nas w górnej grupie środkowej, za Turcją, ale przed Węgrami, zaliczonymi do niższej grupy środkowej.
Bezrobocie zaś wśród młodzieży pozwala nas fundacji Bartelsmanna zaliczyć do niższej grupy środkowej, za Turcją, ale przed Węgrami, zaklasyfikowanymi do tej samej grupy.
W tej samej niższej środkowej klasie jesteśmy też wskutek odsetka ludzi pozbawionych pracy z powodu niskich kwalifikacji. Turcja jest przed nami i zaliczono ją do państw z wyższej grupy środkowej a Węgry są za nami, w dolnej grupie.
Interesująco się przedstawia względna liczba zatrudnionych. Polska występuje w niższej grupie środkowej przed Węgrami i przed Turcją, która ma najniższy w OECD procent osób pracujących.
Odsetek za to pracowników, zarabiających poniżej 2/3 mediany zarobków jest najniższy właśnie w Turcji. Polska jest tu klasyfikowana w niższej grupie środkowej, za Czechami i Wielką Brytanią a przed Irlandią, Kanadą(!), Bułgarią i Izraelem. Węgry są w tej samej grupie ale przed nami.
Na niwie więc zwalczania bezrobocia widać czasem przewagę nad nami Turcji i zdecydowanie niższe od nas notowania Węgier. Aliści Turcja nie cierpi od związkokracji i opozycja tam nie ma wiele do gadania. W związku z czym przywileje pracownicze są utrzymywane na rozsądnym poziomie. Dalej, charakter oferowanej tam pracy sprawia, że prawie wszyscy Turcy mają dostosowane do niej kwalifikacje. I najważniejsze, kobiety przeważnie siedzą w domu nie aspirując do zarobkowania. Dlatego Turcja, w której zwyciężają autokratyczne tendencje ma mniejszą stopę bezrobocia od Polski i socjalizujących Węgier.
Platforma więc jako włodarz kiepsko wypadnie w audycie Prawa i Sprawiedliwości, w rozdziale o zatrudnieniu. Jak zauważa Daniel Cohen jest ono pełne tylko przy zupełnej deregulacji rynku pracy albo przy jego całkowitym uregulowaniu. W takim kontekście stawianie sobie przez PiS Turcji za wzór ma jakiś sens. Gdyby się bowiem u nas panie zajęły tylko domem, związki zawodowe były nieliczne i pokorne a opozycja milcząca, bezrobocie by rzeczywiście zmalało. Tyle tyko, że za cenę regresu demokracji i niechybnego załamania gospodarki w przyszłości. Dowodzi tego niska pozycja Turcji w polityce gospodarczej, przedstawione w tekście „Audyt1”.
Tylko czy o turecką właśnie strategię zwalczania bezrobocia PiSowi chodzi? Przecież ta partia się opiera właśnie na związkokracji, czyli wykorzystuje to, co przed wszystkim obniża zatrudnienie. Może stąd wynika wstręt Prawa i Sprawiedliwości do równouprawnienia kobiet. Gdyby bowiem nie aspirowały one do udziału w życiu publicznym a siedziały w domu, bezrobocie by zmalało mimo umocnienia pozycji związków zawodowych, blokujących rynek pracy.
Jeżeliby jednak PiS naprawdę chciał walczyć z bezrobociem, to przy jego autokratycznych tendencjach związkowcy się przede wszystkim powinni obawiać zdobycia przezeń władzy.
