Pierwszy Maja dzisiaj, to nie wypada pisać o czymś innym niż o lewicy. Przeszła ona w świadomości ogółu długą drogę. Od dumnej tradycji wyzwoleńczej początku dwudziestego wieku, poprzez czas komunistycznej hibernacji rozumu do obecnego kryzysu ideologii. Teraz, skupiona na sporach wewnętrznych stwarza wrażenie jakoby ją zajmowały prawa kobiet czy środowisk LGTB, ale angażuje się głównie w walkę o władzę. I to prowadzoną w fatalnym stylu. Miedzy sobą. Lewicowcy bowiem są również podzieleni. Jedni słuchają Leszka Millera, inni Janusza Palikota. Kiedy nie ma zasadniczego powodu do sporu walka odłamów kierowanych przez ludzi silnie nastawionych na eksponowanie emocji musi się stoczyć w groteskę.
Niektórzy z palikotowców przeszli w trakcie kadencji do millerowców. Rozebrane zdjęcie jednego z nich, leżącego na posadzce toalety pojawiło się w mediach z szydliwą sugestią, jakoby lewicowiec był wtedy sfotografowany w stanie upojenia alkoholowego. On tymczasem, chorując jak wyjaśnia na nadciśnienie, tamował krwotok z nosa, starając się schłodzić ciało układane na posadzce. Przecież dla każdego powinno być zrozumiałe, że kafelki, szczególnie w pobliżu sedesu muszą być szczególnie chłodne dzięki zimnej wodzie, często spływającej ze spłuczki. Tak więc już raz niesprawiedliwie przez media potraktowany parlamentarzysta pisze do marszałek Kopacz pismo, aby zawiadomiła ABW, bo jego poprzedni towarzysze partyjni zbierają haki na apostatów, wobec czego się należy spodziewać kolejnych niesprawiedliwości tego rodzaju.
Aliści są i bardziej poważne oznaki aktywności w instytucjach powstałych z inspiracji ideowych. Iście lewicowe spychanie swoich powinności na innych święci ostatnio też triumfy w szpitalnictwie. Oto lecznice, w których są długie kolejki do specjalistów będą karane przez NFZ wielodziesięciotysięcznymi grzywnami. Rzecz tradycyjnie dla lewicowych poczynań musi być przeciwskuteczna, bo ukaranym placówkom braknie pieniędzy na należycie powszechne leczenie. Polska Federacja Szpitali, jest taka jako żywo, energicznie przeciwko takiej praktyce protestuje. Kolejki w szpitalach są bowiem zdaniem PFZ wynikiem limitów, nakładanych przez NFZ właśnie. W związku z tym to Fundusz sam siebie powinien karać za to, że ma za mało pieniędzy.
I tu widać rzeczywisty powód do świętowania. Skora do demonstracji lewica ma wreszcie przykład powodu, dla którego powinna protestować przeciwko sobie samej. Miałaby wtedy niezaprzeczalną rację. Bo wszelkie niedostatki trapiące obywateli, wykluczonych z podziału dochodów wynikają nie z tego, że ktoś im utrudnia samodzielne zarobkowanie, ale z ubóstwa gospodarki. Przecież biedak w Niemczech ma się znacznie lepiej od swego odpowiednika na Ukrainie na przykład. Ludzie więc wrażliwi na ubóstwo, a lewicowcy się za takich uważają, powinni zabiegać o bogactwo swego państwa a nie utrudniać jego budowę poprzez odbieranie pieniędzy ciężej pracującym, po to aby je rozdawać. Tak czy owak, lewica znowu odnajduje jasny cel. Zwalczyć siebie.
Cieszą zatem pierwsze oznaki tego, że beneficjanci redystrybucji dochodów sami proponują karanie donatorów. Może się niebawem doczekamy, że rozwiązawszy swoje organizacje i porzuciwszy demonstrowanie zasiądą Pierwszego Maja do powszechnego grillowania, bo uwolniona od ich nacisków gospodarka napełni kieszenie obywateli mamoną, która pozwoli nie tylko na sytość, ale i na leczenie przesady w jej zażywaniu.
