- Stworzenie osłonowego mechanizmu regulacji finansowych oraz ulg podatkowych dla przedsiębiorstw utrzymujących zatrudnienie w okresie niezawinionego przestoju produkcyjnego (system powinien być oparty na zasadzie bilansu dochodów publicznych).
- Wprowadzenie systemu rekompensat dla przedsiębiorstw objętych skutkami pakietu klimatyczno-energetycznego.
- Uchwalenie przez Sejm RP ustaw ograniczających stosowanie tzw. ustaw śmieciowych.
- Likwidacja NFZ i stworzenie systemu opieki zdrowotnej opartego na założeniach, na podstawie których działała dawna Śląska Kasa Chorych.
- Zaniechanie likwidacji rozwiązywań emerytalnych przysługujących pracownikom zatrudnionym w warunkach szczególnych i szczególnym charakterze. [Nettg.pl].
Takie mają być warunki poniechania przez górników z Kompanii Węglowej strajku generalnego. Zgodę na jego przeprowadzenie wyraziło 90% uczestników stosownego referendum.
Osłonowy mechanizm regulacji finansowych dla przedsiębiorstw utrzymujących zatrudnienie to nic innego jak znane już z PRL ukrywanie bezrobocia. To taka odmiana mnożenia etatów w administracji, zajadle zresztą krytykowana przez opozycję. Przede wszystkim zaś próba wyeliminowania mechanizmów rynkowych, dostosowujących zatrudnienie do potrzeb produkcji. Jeżeli się go nie wprowadzi a spadnie zużycia węgla na przykład, to zarząd Kompanii może zwolnić z pracy bezproduktywnych działaczy. Nie biorą przecież udziału w wydobyciu. Może połączyć administrowanie kopalniami w jeden organizm i zlecić czynności prywatnej spółce, zwalniając rzesze biuralistów. Jednym słowem może racjonalizować wydobycie. A związkowcom nie o to przecież chodzi. Rząd więc ma przez dopłaty z budżetu zlikwidować ten mechanizm.
Likwidacja skutków pakietu klimatycznego to nic innego jak wzięcie przez państwo na siebie odpowiedzialności finansowej za to, że posiadacze przedpotopowych instalacji energetycznych korzystają z brudnego paliwa i zatruwają smrodem powietrze w miastach. Jeżeli by ten postulat zrealizowano, przestałby istnieć bodziec do rezygnacji ze spalania węgla na korzyść obiektywnie tańszego gazu. Nawet bowiem przy trzykrotnie niższej cenie węgla i wysokości opłat za korzystanie ze środowiska na poziomie początków wieku kotłownie gazowe były tańsze ze względu na wysoką sprawność spalania i możliwość automatyzacji czyli prowadzenia bezobsługowego procesu produkcji ciepła. Przy obecnych cenach węgla przewaga nad nim gazu jest jeszcze większa. Związkowcy Kompanii Węglowej chcą nas zwyczajnie wpędzić w mechanizm stałego już stosowania a przede wszystkim finansowania pozyskiwania ich paliwa.
Umowy terminowe, wyniośle zwane śmieciowymi przez chamsko usposobionych komentatorów, dają pracodawcom szanse na zatrudnienie ludzi młodych i niedoświadczonych pomimo idiotyzmów płacy minimalnej i wysokich opłat zusowskich. Jeżeli się je zlikwiduje wzrośnie bezrobocie wśród absolwentów. To klasyczny przykład związkowego egoizmu.
Likwidacja NFZ i powrót do Kas Chorych dawno powinien być przeprowadzony.
Nikt nie chce likwidować przywilejów tych, którzy pracują w ciężkich warunkach. Nie pracują w nich jednak ci, którzy zaludniają biura w Kompanii Węglowej, czy tym bardziej w związkowych lokalach wymyślają populistyczne żądania. Jest zupełnie oczywiste, że związkowi bonzowie chcą tu udając górników zapewnić sobie niezasłużoną, dostatnią starość.
Co nas czeka, kiedy się rząd nie ugnie? Strajk generalny górników. Czyli powiększenie importu węgla tańszego od tego, dostarczanego teraz ze Śląska, zapewnienie kolejom i flocie przewozów, utrzymanie zatrudnienia w kolejnictwie, zapewnienie środków na modernizację szlaków kolejowych. Jednocześnie po bankructwie najsłabszych kopalń pewna dodatkowa liczba ochotniczych bezrobotnych poprosi o niezasłużone zasiłki. Stracą bowiem pracę z własnej winy.
Wydaje się, że gra jest warta świeczki. Niech strajkują.
