Twórca filmu "Historia Roja", uhonorowany osobistym zainteresowaniem przez prezydenta poczuł się odtrącony przez TVP ogólnie, a przez Jacka Kurskiego w szczególności. Posłał mu zatem list otwarty, wytykając adresatowi postawę, którą uznał za “przejaw chamstwa i buty władzy”. O ile można zrozumieć powody goryczy autora listu, to obecna TVP się nie zgodziła na sfinansowanie dwóch z pięciu odcinków serialu, powstałego równolegle do filmu.
Za trzy pierwsze odcinki zapłacił poprzedni zarząd, ten politycznie naganny, bo kierujący telewizją publiczną a nie narodową. Powstał więc chyba materialny wymiar nowej poprawności. Jest nim finansowe zaangażowanie sponsora w dzieło. Jeżeli dwie trzecie kosztu pokrył niesłuszny donator, cały obraz też nie może być słuszny. Pewnie dlatego autor i jego postulaty są ignorowane przez narodową telewizję, następczynię publicznej.
Drugim sztandarowym dziełem naszej sztuki filmowej ostatniego czasu jest “Smoleńsk”. Został on pochwalony przez recenzentów Niezależnej.pl. Niestety tylko dlatego, że zdaniem autora omówienia dzieło trzyma się faktów. Reszta jego walorów już nie budzi takiego entuzjazmu. Czytamy więc, że “„Smoleńsk” jest filmem nierównym, chropowatym, momentami pozbawionym dramaturgicznego oddechu, ale jako całość zdecydowanie się broni”. Jakoś sztandarowe wytwory “dobrej zmiany” nie znajdują należytego entuzjazmu w szeregach jej głosicieli.
To zbliżona sytuacja od tego, co przebiega w tle dociekań ostatniego zespołu, rozpatrującego powody katastrofy smoleńskiej. Okopress.pl donosi o treści kolejnych wniosków o odszkodowania, kierowane przez niektórych krewnych ofiar do MON. Jak podaje portal “W niemal jednobrzmiących fragmentach… ...piszą, że skoro minister Macierewicz powołał podkomisję – musiały wyjść na jaw nowe „okoliczności sprawy”. A więc ich roszczenia w stosunku do państwa są w pełni uzasadnione”. Nowe bowiem okoliczności upoważniają do wznowienia zakończonych prawomocnie postępowań. Tylko niektóre rodziny zawarły z MON-em stosowne ugody.
W związku z tym nietrudno dostrzec, że postawa Jurka Owsiaka kontrastuje z postawą władz wobec osób którym powinny by być zobowiązane. Są one przez włodarzy zmuszane do publicznej krytyki, czy zgoła formułowania pozwów sądowych. Nieprawdziwie zaś oskarżany organizator WOŚP zaoferował małżonce skazanego za pomówienie przeciwnika procesowego zwrot odszkodowania, jakie był od niego uzyskał w wyniku wyroku sądowego.
Tyle, że Jurek Owsiak, to nie państwo, chociaż niektórzy go nazywają człowiekiem-instytucją.
